ระบำสี่บท

ที่มาของภาพ ; กรมส่งเสริมวัฒนธรรม

  ระบำสี่บทเป็นระบำที่ยกย่องกันมาแต่โบราณ สันนิฐานว่ามีมาตั้งแต่สมัยสุโขทัยแต่ไม่มีหลักฐานปรากฏเด่นชัด แต่ละบทนั้นจะมีทำนองเพลงและการขับร้องที่แตกต่างกันออกไป  ผู้แสดงจะรำไปตามทำนองเพลง และแสดงกิริยาท่าทางตามบทร้องที่ปรากฏอยู่ในแต่ละเพลง  เหตุที่เรียนระบำชุดนี้ว่าระบำสี่บท ก็เนื่องจากมีบทร้องทั้งหมด 4 บทด้วยกัน และมีทำนองเพลงแตกต่างกัน 4 เพลง  ระบำสี่บทเป็นระบำมาตรฐานซึ่งประกอบด้วยบทร้องและทำนอง ได้แก่

• 1.   พระทอง

  2.   เบ้าหลุด

  3.   สระบุหร่ง

  4.   บลิ่ม           

          รวมเรียกว่า “ระบำสี่บท” ระบำชุดนี้ยกย่องกันว่าเป็นระบำแบบฉบับ เรียกว่า“ระบำใหญ่” มักจะนำไปประกอบการแสดงโขน เช่น ระบำเทพบุตรนางฟ้าในตอนต้นของชุด “นารายณ์ปราบนนทุก” หรือชุด “เมขลา –รามสูร” หรือในตอนแสดงความยินดีเมื่อผู้ทรงฤทธิ์ได้ปราบอสูรและยักษ์ร้ายพ่ายแพ้ไป

การแต่งกายระบำสี่บท

   การแต่งกาย จะแต่งกายยืนเครื่องพระ – นาง  

บทร้องระบำสี่บทและท่ารำ

            ระบำชุดนี้มีท่ารำสวยงามน่าชม แต่เดิมบทร้องและทำนองเพลงนั้นค่อนข้างยืดยาว และกินเวลาแสดงนานมาก มาในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์จึงได้ตัดตอนบทร้องให้สั้น ตามบทพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 4 ดังต่อไปนี้

ปี่พาทย์ทำเพลงโคมเวียน

เพลงพระทอง

                     เมื่อนั้น                                        ฝ่ายฝูงเทวาทุกราศี

            ทั้งเทพธิดานารี                                      สุขเกษมเปรมปรีดิ์เป็นสุด

            เทพบุตรจับระบำทำท่า                             นางฟ้ารำฟ้อนอ่อนจริต

            รำเรียงเคียงเข้าไปให้ชิด                           ทอดสนิทติดพันกัลยา

            แล้วตีวงเวียนเปลี่ยนซ้าย                          ไล่ตีวงเวียนเปลี่ยนขวา

            ตลบหลังลดเลี้ยวลงมา                             เทวัญกัลยาสำราญใจ

เพลงเบ้าหลุด

                    เมื่อนั้น                                         นางเทพอัปสรศรีใส

            รำล่อเทวาสุภาลัย                                   ท่วงทีหนีไล่พอได้กัน

            เทพบุตรฉุดฉวยชายสไบ                           นางปัดกรค้อนให้แล้วผินผัน

            หลีกหลบลดเลี้ยวเกี่ยวพัน                          เหียนหันมาขวาทำท่าทาง

            ครั้นเทพเทวัณกระชั้นไล่                            นางชม้อยถอยไปเสียให้ห่าง

            เวียนระวันหันวงอยู่ตรงกลาง                       ฝูงนางนารีก็ปรีดา

เพลงสระบุหร่ง

                    เมื่อนั้น                                          ฝ่ายฝูงเทพไทถ้วนหน้า

            รำเรียงเคียงคั่นกัลยา                                เลี้ยวไล่ไขว่คว้าเป็นแยบคาย

            เทพบุตรหยุดยืนจับระบำ                            นางฟ้าฟ้อนรำทำฉุยฉาย

           ทอดกรอ่อนระทวยกรีดกราย                        เทพไททั้งหลายก็เปรมปรีดิ์

เพลงบลิ่ม

                    เมื่อนั้น                                          นางฟ้าธิดามารศรี

           กรายกรอ่อนระทวยทั้งอินทรีย์                      ดั่งกินรีรำฟ้อนร่อนรา

           แล้วตีวงลดเลี้ยวเกี่ยวกล                            ประสานแทรกสันสนซ้ายขวา

           ทอดกรงอนงามกิริยา                                 เทวาปฎิพันธ์ก็เปรมปรีดิ์

ปี่พาทย์ทำเพลงช้า – เร็ว ระบำ